|
Radiostacja R-118 - krótkofalowa, nadawczo-odbiorcza radiostacja średniej mocy, na samochodzie Star-660, eksploatowana w Wojsku Polskim do 1990 roku. Zakres częstotliwości pracy nadajnika: 1,0 - 7,5MHz, odbiornika AMUR-2 1,0 - 8,0MHz, odbiornika R-311 1,0 - 15,0MHz.
Wersje radiostacji:
- R-118 - wersja zwykła na samochodach Star-66,
- R-118MZ - z sukcesywną modernizacją aparatury,
- R-118BM-Z - wersja z przystawkami RPT i PZS,
- R-118K - wersja unowocześniona.
Radiostacja przeznaczona była do utrzymywania łączności fonicznej lub telegraficznej (ręcznej i dalekopisowej) do 200 km. W latach 70-80-tych były już wypierane przez radiostacje R-140.
Wersje starsze radiostacji były wyposażone w odbiornik podstawowy MOLIBDEN o nieco węższym zakresie odbieranych fal jak odbiornik AMUR-2. Nie posiadały one jeszcze przystawek: przystawki zdalnego sterowania PZS i radiowego pulpitu telegrafisty RPT. Wyposażone były też we wcześniejszy dalekopis rosyjski ST-35.
W latach pięćdziesiątych radiostacje R-118 były również montowane na kołowych transporterach opancerzonych BTR-152, które w tej wersji nosiły oznaczenie BTR-152S.
Wersja R-118BM-Z:
- częstotliwość pracy 1 do 8 MHz - głównie telegrafia CW
- odbiornik zasadniczy Amur-2
- odbiornik dodatkowy R-311
- pulpit radiostacji
- radiostacja UKF R-105dM
- wzmacniacz mocy UM (do R-105) moc 40 W
- przystawka zdalnego sterowania PZS
- radiowy pulpit telegraficzny RPT
- dalekopis taśmowy DALIBOR-302
- maszt składany 12 m dipol nadawczy- 1 szt.
- maszt składany 8 m dipol odbiorczy 1 szt.
- antena odbiorcza z falą bieżącą długości 150m
- antena nadawcza samochodowa 10 m
- antena odbiorcza samochodowa 4m
- do pracy w ruchu wykorzystywane były dwie anteny 4 metrowe
- antena kulikowa montowana stylu pojazdu do radiostacji R-105
Radiostacje R-118 były sprzętem w którym przewidywano jeszcze odpoczynek załogi. Posiadała ona schowek-skrzynię (tapicerowaną) z podnoszonym zagłówkiem. Podniesione oparcie i przypięte do uchwytów w suficie dawało drugie posłanie, a pod sufitem zamocowane były haki do podwieszenia brezentowego hamaku. W nowym sprzęcie R-140, R137 już takich udogodnień nie było - cała przestrzeń zajęta była przez aparaturę.
W wersji R-118K - na dachu nadwozia zamocowano antenę magnetyczną. Spełniała ona podobną funkcję jak antena promieniowania pionowego APP w starszych wersjach radiostacji R-140. W celu umożliwienia współpracy z nowym sprzętem dokonano modernizacji odbiorników AMUR-2, dodając w nim bloki odbiorcze dla emisji jednowstęgowej w górnej wstędze. Jednak do odbioru tych sygnałów nowe radiostacje musiały nadawać emisją jednowstęgową z zachowanym dużym poziomem fali nośnej. W celu współpracy nadajnika z nową anteną zastosowano specjalny blok - sprzęgacz nadawczy SN i dla zapewnienia odbioru - sprzęgacz odbiorczy SO.
|
