|
Radiostacja R-137 - ultrakrótkofalowa, jednowstęgowa, nadawczo-odbiorcza radiostacja średniej mocy eksploatowana w Wojsku Polskim. Zakres częstotliwości pracy nadajnika 20 - 59,9999MHz i odbiornika 1,5 - 59,999MHz. moc nadajnika > 800 W. Ze względu na swe parametry techniczne nazywana była sprzętem wojskowym tzw. II generacji w odróżnieniu od radiostacji dwuwstęgowych starego parku.
Wersje radiostacji:
- R-137 - zakupione (przełom lat 60-70) z ZSRR, na podwoziu ZIŁ-157 lub później ZIŁ-131,
- R-137B - produkowane przez ZE-WAREL w Warszawie (1974-1975) na podwoziu Star-660 i Star-266,
- R-137T - ZE-WAREL - Warszawa (1985-1986) na podwoziu transportera MTLB.
Radiostacja była przeznaczona do utrzymywania nieprzerwanej łączności w paśmie UKF w ruchu lub podczas postoju. Po uzupełnieniu pulpitu radiostacji panelem wykonawczym zdalnego sterowania (PWZS) i po wcześniejszym zaprogramowaniu i nastrojeniu nadajnika i odbiornika miała możliwość pełnego zdalnego sterowania. Realizowane mogło to być z panelu dyspozycyjnego zdalnego sterowani (PDZS) z odległego elementu łączności, np. aparatowni radioodbiorczej poprzez kabel względnie radiolinię w kanale telefonicznym lub telegraficznym.
Możliwość wykorzystania praktycznego pełnego zdalnego sterowania zaprogramowanej wcześniej radiostacji była możliwa z chwilą wdrożenia systemu zautomatyzowanej linii radiowej (ZLR) na bazie nowej aparatowni radioodbiorczej ARO KU-10.
Możliwości pracy:
- praca simpleksowa lub dupleksowa
- kluczem telegraficznym z pulpitu radiostacji lub urządzenia wynośnego
- z mikrofonu z pulpitu radiostacji, z urządzenia wynośnego lub z kabiny kierowcy
- dalekopisem z radiostacji lub z innych aparatowni telegraficznych
- z oddalonego na odległość do 800 m polowego aparatu telefonicznego
- poprzez kanały radiolinii R-405 w kanale telefonicznym lub telegraficznym
- poprzez telefoniczne urządzenie utajniające z radiostacji lub oddalonego aparatu
- z innych telefonicznych lub telegraficznych aparatowni
Zasięgi:
- w ruchu (antena pręt 3m) - do 30 km
- podczas postoju (wibrator objętościowy) - 50-70 km
- podczas postoju (półromb pionowy) - do 150 km
Maksymalny zasięg uzależniony był od warunków propagacji (pora dnia) i ukształtowania terenu.
Anteny nadawcze:
- antena prętowa 3m (praca w ruchu)
- antena półromb pionowy (na maszcie 12 m)
- antena wibrator objętościowy (na 12m)
Anteny odbiorcze:
- antena prętowa 4m (praca w ruchu)
- antena półromb pionowy (na maszcie 12 m)
- antena wibrator objętościowy (na maszcie 12m)
|
